Ένα μήνα αγωνιστικών υποχρεώσεων στην Αγγλία κλείνει ο Γιάννης Σπανόπουλος. Ο Έλληνας πρωταθλητής φοράει πλέον τη φανέλα της Easton Ritte και το υψηλό επίπεδο του ανταγωνισμού στο Νησί σε συνδυασμό με τις παροχές που του προσφέρονται τον αφήνουν απόλυτα ευχαριστημένο.
Μιλώντας στο Sports8 για τη διαμονή του στην Αγγλία ο 21χρονος τόνισε: «Πραγματικά μέχρι στιγμής είμαι απόλυτα ικανοποιημένος από τις παροχές και τους αγώνες που μου προσφέρει η ομάδα. Όλα τα έξοδα διαμονής και ο εξοπλισμός που είμαι υποχρεωμένος να χρησιμοποιώ επί βρετανικού εδάφους, είναι καλυμμένα από τους χορηγούς της ομάδας».
Στη συνέχεια ο Σπανόπουλος αναφέρθηκε στο πλούσιο αγωνιστικό πρόγραμμα: «Οι αγώνες είναι γρήγοροι και δυναμικοί. Ακριβώς όπως θα τους ήθελα για τη σωστή προετοιμασία μου ενόψει των υποχρεώσεων στην πίστα. Κάθε Σαββατοκύριακο η ομάδα έχει αγωνιστικές υποχρεώσεις, κάτι το οποίο θα συνεχιστεί μέχρι τον Σεπτέμβριο. Δεκάδες αγώνες!».
Εστιάζοντας στις διαφορές με την Ελλάδα τόνισε: «Είναι σημαντικές κυρίως σε θέμα αγωνιστικό. Η Αγγλία είναι μια ισχυρή χώρα, οικονομικά ανεξάρτητη με πλήθος οργανωμένων ομάδων και υψηλού επιπέδου αθλητές», ενώ καταλήγοντας στάθηκε στη συμμετοχή των αθλητών σε βρετανικούς αγώνες: «Για να πάρει κάποιος μέρος ακόμα και στους χαμηλότερου επιπέδου αγώνες, υποχρεούται να πληρώσει κάθε φορά κόστος συμμέτοχης, το οποίο σε ευρώ κυμαίνεται από 20 έως 50. Μια οργανωμένη ομάδα με διαρκή παρουσία στους αγώνες θα πρέπει ετησίως να πληρώνει περίπου 10.000- 12.000 ευρώ σε κόστος συμμετοχής!».
Το ρόστερ της Easton Ritte αποτελείται από οκτώ αθλητές ηλικίας 19 έως 32 ετών. Αθλητικός διευθυντής είναι ο Άλεξ Κινγκ, ενώ το πόστο του μηχανικού και βοηθού τιμ μάνατζερ έχει αναλάβει ο Άλεξ Γκίντλι.
Μετά από μια μακρά περίοδο αγώνων που ολοκληρώθηκε την περασμένη εβδομάδα ο Γιάννης Σπανόπουλος θα κατεβάσει ρυθμούς απολαμβάνοντας λίγες στιγμές χαλάρωσης και αποχής από την ποδηλασία.
«Ύστερα από μια μεγάλη αγωνιστική σεζόν ήρθε η στιγμή για μερικές ανάσες ξεκούρασης. Οι εμπειρίες που αποκόμισα σπουδαίες, ενώ οι στιγμές που βίωσα τόσο εγώ όσο και οι άνθρωποι που με στηρίζουν, μοναδικές», ανέφερε στον προσωπικό του λογαριασμό στο facebook o Έλληνας πρωταθλητής.
Τελευταία αγωνιστική υποχρέωση του 21χρονου ήταν η συμμετοχή του στο παγκόσμιο πρωτάθλημα της Γαλλίας όπου κατέλαβε τη δέκατη ένατη θέση στο όμνιουμ. Νωρίτερα είχε αγωνιστεί στα τρία παγκόσμια κύπελλα. Ο Έλληνας πρωταθλητής αποκόμισε πολύτιμες εμπειρίες από την παρουσία του ανάμεσα σε σπουδαίους ποδηλάτες που θα του φανούν χρήσιμες στο κυνήγι της πρόκρισης στο Ρίο.
«Αυτή η χρονιά πραγματικά σηματοδότησε την μέχρι τώρα ποδηλατική μου πορεία. Μέσα από αυτή έμαθα πραγματικά τι σημαίνει και τι απαιτεί να αγωνίζεσαι ανάμεσα στους κορυφαίους του κόσμου και να προσπαθείς να ξεπεράσεις τα όρια του εαυτού σου», συνέχισε ο Σπανόπουλος δίνοντας την υπόσχεση πως θα παρουσιαστεί ακόμα πιο δυνατός στη συνέχεια:
«Ολα αυτά μου δίνουν δύναμη να συνεχίσω μέχρι τέλος την προσπάθειά μου και να πετύχω τους στόχους που έχω θέσει. Ο δρόμος είναι μεγάλος αλλά η θέληση ακόμη μεγαλύτερη!»
Παράλληλα δεν παρέλειψε να ευχαριστήσει τον προπονητή του, Γιώργο Τέντσο, την οικογένειά του, την ΕΟΠ και όλους όσοι τον στήριξαν.
Ο Σπανόπουλος θα επιστρέψει ξανά στην πίστα αγωνιζόμενος με τα χρώματα της Easton Ritte.
Με τα χρώματα της Easton Ritte θα τρέχει το 2015 ο Γιάννης Σπανόπουλος. Μετά το παγκόσμιο πρωτάθλημα ο Έλληνας πρωταθλητής θα εγκατασταθεί στη Βρετανία όπου θα έχει τη δυνατότητα φέτος να πάρει μέρος σε μερικούς από τους σπουδαιότερους αγώνες του Νησιού.
Το ρόστερ της ομάδας περιλαμβάνει οκτώ αθλητές ηλικίας από 19 έως 32 ετών.
Ιδιοκτήτη της ομάδας αποτελεί η εταιρία silverfish.co .Αθλητικός διευθυντής είναι ο Άλεξ Κινγκ , ενώ το πόστο του μηχανικού και βοηθού τιμ μάνατζερ έχει αναλάβει ο Άλεξ Γκίντλι.
Οι αθλητές θα είναι εξοπλισμένοι με ποδήλατα της Αμερικάνικης εταιρίας Ritte, με περιφερειακά και τροχούς Easton, με λάστιχα onza, με ρουχισμό Spiuk και με ενεργειακά ροφήματα scratch labs.
Το τρίτο και τελευταίο Παγκόσμιο Κύπελλο της σεζόν διεξήχθη τον Ιανουάριο στην πόλη Κάλι της Κολομβίας.
Ένα ακόμα υπερατλαντικό ταξίδι για έναν αγώνα ιδιαίτερα σημαντικό. Μέσα από αυτόν θα καθοριζόταν η πρόκριση των 20 καλύτερων αθλητών, της Παγκόσμιας κατάταξης, στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα Ποδηλασίας Πίστας που θα διεξαχθεί το Φλεβάρη στο Παρίσι.
Η προετοιμασία μου για αυτόν τον αγώνα ήταν όσο το δυνατόν καλύτερη. Ευτυχώς κατάφερα να ανακάμψω έγκαιρα από τον τραυματισμό στο Λονδίνο και να προπονηθώ εντατικά την περίοδο των Χριστουγέννων στο παγωμένο ,αλλά γνώριμο, ποδηλατοδρόμιο της Αθήνας.
Παρόλο που το τελικό αποτέλεσμα του αγώνα δεν με άφησε ικανοποιημένο , κατάφερα επιτυχώς να προκριθώ στο Παγκόσμιο Πρωτάθλημα στο Παρίσι!
Κατά τη διάρκεια της παραμονής μου στο Κάλι , το οποίο ουσιαστικά αποτελεί τη δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της Κολομβίας , ιδιαίτερη εντύπωση μου προκάλεσε η πλήρης απουσία τουριστών από την πόλη και η υπερβολική αστυνόμευση και προστασία όλων όσων συμμετείχαν στη διοργάνωση. Από και προς το αεροδρόμιο , γενικώς οπουδήποτε και αν πήγαινα ; είτε για προπόνηση , είτε για να αγοράσω κάτι από το σουπερ μάρκετ , πάντα είχα τη συνοδεία τουλάχιστον ενός ανθρώπου του στρατού. Όπως κατάλαβα στην πορεία , αστυνομία και στρατός στη συγκεκριμένη χώρα συνδέονται στενά.
Όλη αυτή η υπερπροστασία , με έκανε να νιώθω μια διαρκή απειλή , έναν διαρκή φόβο ότι ανά πάσα στιγμή κάτι άσχημο θα συμβεί.
Προφανώς, όλα αυτά τα μέτρα είχαν παρθεί για την ασφάλειά μας και δεν τα κατακρίνω. Σε μια πόλη όμως τόσο αφιλόξενη και ξενοφοβική, για ποιο λόγο επιλεγείς να πραγματοποιήσεις αυτή τη διοργάνωση παίρνοντας τόσα ρίσκα?
Επιστρέφοντας από το Μεξικό , ο χρόνος για ξεκούραση ήταν ελάχιστος .Έπρεπε να συνεχίσω τη σκληρή προπόνηση για το 2ο Παγκόσμιο Κύπελλο το οποίο διεξήχθη στις 5 – 7 Δεκεμβρίου στο Λονδίνο. Είχα στη διάθεσή μου περίπου τρεις βδομάδες για να προετοιμαστώ σωματικά και ψυχολογικά για έναν ακόμη δύσκολο και απαιτητικό αγώνα. Και πάλι ,θα συμμετείχα στο αγώνισμα του Όμνιουμ (αγώνισμα αντοχής) στο οποίο και προσπαθώ να διεκδικήσω μια θέση για την Ολυμπιάδα του Ρίο της Βραζιλίας. Η προπόνηση μέχρι και να μεταβώ στο Λονδίνο με είχε αφήσει ιδιαίτερα ικανοποιημένο και ήμουν έτοιμος και αισιόδοξος για ένα πολύ καλό αποτέλεσμα.
Έφτασα λοιπόν με την Εθνική μας ομάδα στο Λονδίνο περίπου 4 μέρες πριν την επίσημη έναρξη των αγώνων , ένα διάστημα που σου πρόσφερε άπλετο χρόνο να προσαρμοστείς στις συνθήκες και στην μικρή αλλαγή ώρας. Το ξενοδοχείο που διαμέναμε ήταν ένα από τα τέσσερα επίσημα ξενοδοχεία της διοργάνωσης , με αποτέλεσμα να είναι γεμάτο από αθλητές και αθλήτριες περίπου 12 διαφορετικών χωρών(Το σύνολο των χωρών που έλαβαν μέρος στο Παγκόσμιο Κύπελλο ήταν περίπου 35).Η όλη οργάνωση ήταν εξαιρετική. Από τη στιγμή της άφιξής μας , μας έδωσαν καρτελάκια για το φαγητό για όλες τις μέρες της διαμονής μας , ενώ υπήρχαν και διαθέσιμα λεωφορεία της διοργάνωσης κάθε μισή ώρα με τα οποία μετέβαινες από και προς το Ολυμπιακό Ποδηλατοδρόμιο. Ο καιρός επίσης , θα χαρακτηριζόταν ως κλασσικός Βρετανικός με αρκετό κρύο και βροχή ενώ η μέρα ζήτημα να διαρκούσε 9 ώρες.. Βέβαια , το Ολυμπιακό ποδηλατοδρόμιο του Λονδίνου ήταν κλειστό και θερμαινόμενο και δεν επηρεαζόταν από τα καιρικά φαινόμενα.
Οι προπονήσεις μέχρι και μια μέρα πριν τον αγώνα πήγαιναν εξαιρετικά. Η προσμονή μου ήταν μεγάλη. Ανυπομονούσα να ξεκινήσει το αγώνισμά μου και να ριχθώ στη μάχη για ένα καλό αποτέλεσμα. Ο αγώνας ξεκίνησε με το αγώνισμα του Σκρατς συνολικής απόστασης 15 χιλιομέτρων ( 60 στροφές).Σε αυτό το αγώνισμα ξεκινούν οι αθλητές όλοι μαζί και νικητής αναδεικνύεται αυτός που θα περάσει 1ος τη γραμμή τερματισμού. Από την εκκίνηση μέχρι και 2 στροφές πριν το τέλος , ο αγώνας εξελισσόταν όπως τον είχα σχεδιάσει. Το μόνο που απέμενε ήταν ένα καλό πλασάρισμα στο τελικό σπριντ. Δυστυχώς όμως για μένα , με 2 στροφές να απομένουν , λόγω της έντασης και της νευρικότητας ο Μεξικάνος αθλητής άλλαξε απότομα πορεία και χτύπησε τον μπροστινό τροχό του ποδηλάτου μου. Ό,τι και αν έκανα , όταν χάνεις τον έλεγχο του μπροστινού τροχού όπως σε όλα τα δίκυκλα , η πτώση είναι αναπόφευκτη. Από εκεί λοιπόν που μαχόμουν για μια θέση στο τελικό σπριντ , βρέθηκα στο παρκέ του ποδηλατοδρομίου να σέρνομαι με περίπου 55 χλμ/ώρα. Το αποτέλεσμα ήταν να γεμίσει το σώμα μου εγκαύματα και εκδορές και να αποκτήσω μια θλάση στο δεξιό μου γοφό. Το χειρότερο όμως από όλα ήταν ότι το πέσιμο έγινε στο πρώτο αγώνισμα(Πρωί του Σαββάτου) και έπρεπε να συνεχίσω να αγωνίζομαι και στα υπόλοιπα 5 αγωνίσματα του Όμνιουμ (2 ακόμη το Σάββατο και άλλα 3 την Κυριακή) συντροφιά με τους πόνους εξαιτίας της πτώσης μου. Το να εγκαταλείψω τον αγώνα δεν ήταν επιλογή γιατί κάθε κερδισμένη θέση προσφέρει πολύτιμους βαθμούς για την πρόκριση στην Ολυμπιάδα. Το μόνο που είχα να κάνω ήταν να ξεχάσω την άτυχη στιγμή και να συνεχίσω τον αγώνα με θέληση και πείσμα.
Ύστερα λοιπόν από την πτώση , έπρεπε να πάω στην κινητή νοσοκομειακή μονάδα της διοργάνωσης για να καθαριστούν τα τραύματα.Έπειτα από επάλειψη των πληγών με Ξυλοκαΐνη(τοπικό αναισθητικό) , 2 παυσίπονων και ενός χρονοβόρου καθαρισμού των πληγών , έπρεπε να ξεκινήσω ξανά ζέσταμα και να ετοιμαστώ για το 2ο αγώνισμα χωρίς να μου μένει καθόλου χρόνος να ξεκουραστώ και να ηρεμήσω. Φυσικά η επίδοσή μου στο 2ο αγώνισμα ήταν απελπιστική. Παρόμοια ήταν και η κατάσταση το βράδυ όπου και έτρεξα το 3ο αγώνισμα χωρίς να πετύχω καλή εμφάνιση. Τελικώς έφτασα το Σάββατο βράδυ (23:00 ώρα Αγγλίας) στο ξενοδοχείο εξουθενωμένος κυρίως από τον πόνο των τραυμάτων. Το επόμενο πρωί έπρεπε να ξυπνήσω νωρίς γιατί στις 10:00 έτρεχα το 4ο αγώνισμα του Όμνιουμ. Ζήτημα ήταν να είχα κοιμηθεί 6 ώρες το προηγούμενο βράδυ. Ο ύπνος αυτός όμως , έστω και λίγος , ήταν πολύτιμος και μου πρόσφερε μια ελαφριά αίσθηση φρεσκάδας. Ως αποτέλεσμα , κατάφερα να βελτιώσω τη θέση μου στα επόμενα τρία αγωνίσματα της Κυριακής πετυχαίνοντας τελικώς τη 17η θέση , μια θέση και ένα αποτέλεσμα προφανώς καλύτερο από εκείνο της εγκατάλειψης.
Δεν πρόκειται φυσικά να ξεχάσω την ανακούφιση που ένιωσα τη στιγμή που τελείωσε αυτός ο αγώνας. Πραγματικά αυτές οι 2 μέρες μου φάνηκαν αιωνιότητα. Παρόλη την ομορφιά του να αγωνίζεσαι σε τέτοιες διοργανώσεις , όταν είσαι χτυπημένος δεν μπορείς να απολαύσεις τίποτα. Δεν το διασκεδάζεις. Και όπως λέει και ο προπονητής μου , όταν κάτι δεν το διασκεδάζεις, δεν μπορείς να αποδόσεις σε αυτό!
Καλή Χρονιά Σε Όλους γεμάτη Υγεία , Χαρούμενες Στιγμές και Επιτυχίες!!
